|
Rys historyczny szkoły Historia Centrum Kształcenia Ustawicznego Nr 2 w Bydgoszczy z siedzibą przy ul. Sobieskiego 10 sięga 60 lat wstecz. 1 lutego 1951 roku decyzją Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego powstało w Bydgoszczy Technikum Ekonomiczne Zaoczne, skupiające dorosłych pracujących słuchaczy. Oświata dla dorosłych ma w Polsce wieloletnie tradycje sięgające epoki oświecenia, szczególnego zaś tempa rozwoju nabrała w wieku XX, wieku dynamicznego rozwoju nauki i techniki oraz olbrzymich przeobrażeń we wszystkich dziedzinach życia społecznego: Rzeczywistość, w której żyjemy, zmienia się nieustannie i coraz szybciej. Rozwój nauki zwiększa stale liczbę informacji w poszczególnych dziedzinach wiedzy ludzkiej, a rozwój techniki zwiększa szybkość i zasięg informacji docierającej do umysłu współczesnego człowieka z radia, prasy, telewizji itp. Uczenie się przez całe życie staje się nakazem chwili, głównym obowiązkiem człowieka wobec siebie i społeczeństwa, jest podstawowym warunkiem aktywnego i twórczego uczestnictwa w zmieniającym się świecie współczesnym. W raporcie o stanie i perspektywach oświaty z 1971 r. eksperci z różnych krajów Europy stwierdzili: "Nie chodzi dziś o to, aby przygotować się do zdobywania w ciągu całego swego życia wiedzy, podlegającej stałej ewolucji; trzeba uczyć się, aby być". I to zadanie szkoła, obchodząca dziś swój jubileusz, realizuje od początku swej działalności dydaktyczno - wychowawczej. Powołanie w 1951 r. średniej szkoły ekonomicznej dla osób pracujących było wymogiem chwili. Po zawierusze wojennej, w wyniku przeobrażeń społeczno - ustrojowych pilną potrzebą dla kraju i regionu stało się wykształcenie nowej kadry pracowniczej we wszystkich dziedzinach życia, w tym szczególnie w administracji, gospodarce, przemyśle, handlu. Dyrektorem Technikum Ekonomicznego Zaocznego został mianowany mgr Roman Dąbrowski, który sprawował to stanowisko do roku 1968. Funkcję zastępcy dyrektora powierzono mgr Juliannie Rybowicz, pełniącej ją do r. 1976. Nowo powstałe Technikum podlegało kolejno:
Technikum Zaoczne, pozbawione własnego budynku szkolnego, w zależności od stopnia organizacji i rozwoju mieściło się kolejno w gmachu szkolnym przy ul. Kopernika 1, w szkole przy ul. Markwarta 2, w budynku przy ul. Konarskiego 5 i w gmachu Liceum Ogólnokształcącego nr VI przy ul. Staszica 4. W pierwszych latach słuchacze Technikum rekrutowali się głównie spośród:
Początkowo technikum kształciło kadry dla gospodarki narodowej województwa bydgoskiego i okolic w następujących kierunkach:
W pierwszym roku nauczania przyjęto 130 słuchaczy, po 10 latach nabór wynosił 1350 uczniów, a pierwsi absolwenci - w liczbie 30 maturzystów - opuścili szkołę w 1955 roku. 20 czerwca 1968 r. decyzją Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego powołany został Zespół Szkół Zawodowych nr 2 w gmachu szkolnym przy ul. Gajowej 98, skupiający wszystkie średnie szkoły o kierunku ekonomicznym w Bydgoszczy. W skład zespołu weszły:
W toku rozwoju oświaty dorosłych zmienia się rola szkół dla pracujących. Decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego w Bydgoszczy z dnia 15 czerwca 1972 r. dokonano rozdziału szkół stanowiących dotychczasowy Zespół Szkół Zawodowych nr 2 i utworzono samodzielne pod względem organizacyjnym placówki oświatowe:
Siedzibą szkoły nadal pozostał budynek przy ul. Gajowej 98. Stanowisko dyrektora samodzielnego odtąd Technikum Ekonomicznego Zaocznego objął mgr Zygunt Drwęcki. Zastępcami dyrektora zostali: mgr Juianna Rybowicz, mgr Jan Paweł Radomski, kierownikiem wydziału mgr Janusz Borowski. Rozpoczął się okres szczególnie dynamicznego rozwoju szkoły. Zajęcia ze względu na ilość kierunków i słuchaczy odbywały się równocześnie w budynkach Liceum Ekonomicznego nr 1, Szkoły Podstawowej nr 7 i Technikum Samochodowego. Ukoronowaniem dotychczasowej działalności szkoły dla pracujących i wzrostu jej społecznego znaczenia było przekształcenie jej w Centrum Kształcenia Ustawiczego Ekonomistów w Bydgoszczy. Zgodnie z pismem Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bydgoszczy z dniem 1 września 1975 roku w skład nowej placówki weszły:
W r. 1976, po przejściu dyrektora Z. Drwęckiego na emeryturę, kierowanie szkołą przejął mgr Eugeniusz Wyroda, sprawując tę funkcję do r. 1987. Zastępcami dyrektora zostali: do spraw Wydziału Zaocznego mgr Dobromiła Marszalec, do spraw Wydziału dla Pracujących (wieczorowego) kolejno: mgr Jan Paweł Raomski, mgr Zygfryd Zwadziszewski, mgr Stefan Daczkowski. Sukcesywnie organizowano nowe formy kształcenia. Ważnym wydarzeniem było prowadzenie specjalnego semestru LEZ dla uczniów niewidomych. Naukę rozpoczęły w nim 34 osoby. Byli to ludzie zatrudnieni w spółdzielczości w różnych miastach Polski, często z dużym stażem zawodowym. Po 4 latach wytężonej pracy nad podnoszeniem kwalifikacji zawodowych szkołę ukończyło 19 osób, a 13 spośród nich zdało pomyślnie egzamin dojrzałości. Uroczyste pożegnanie ze szkołą w dniu 15 czerwca 1978 r. zostało na długo w pamięci niewidomych abiturientów i ich wykładowców. 1 września 1983 r. otwarto w Centrum nowy kierunek Policealnego Studium Zawodowego o specjalności: pracownik socjalny dla pracowników służb medycznych, a w 2 lata później otworzono Policealne Studium Administracji Państwowej. Cykl nauczania na obydwu kierunkach oparty został na programach autorskich, opracowanych przy współudziale pracowników socjalnych w Urzędzie Wojewódzkim i Miejskim pod kierunkiem mgr Wincentego Rączki i mgr Janusza Brzozowskiego oraz pracowników Wydziału Kadr i Administracji w Urzędzie Wojewódzkim pod kierunkiem mgr Henryka Kwiatkowskiego. Programy te zostały zatwierdzone przez władze oświatowe i resortowe, uzyskując bardzo wysoką ocenę, a obydwa kierunki znacząco i trwale zapisały się w historii szkoły. W latach 1987 - 89 w trybie studium policealnego szkoła prowadziła kierunek: archiwistyka. Również w tej specjalności podstawą kształcenia był program autorski, opracowany przez wykładowców pod kierunkiem dr. Janusza Kutty - dyrektora Archiwum Państwowego w Bydgoszczy. W związku z otwarciem tych kierunków decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bydgoszczy z dnia 1 września 1985 r. szkoła zmieniła swą nazwę na Centrum Kształcenia Ustawicznego Ekonomistów i Pracowników Administracji Państwowej w Bydgoszczy, prowadząc swoją działalność w różnych specjalnościach i na różnym szczeblu kształcenia. Po wygaśnięciu kierunków: pracownik socjalny i administracja państwowa w r. 1997 przywrócono nazwę Centrum Kształcenia Ustawicznego Ekonomistów. W skład Centrum wchodziły następujące szkoły: Technikum Ekonomiczne Zaoczne: - 4-letnie (do roku 1976 5-letnie), na podbudowie szkoły podstawowej o specjalnościach:
- 3-letnie, na podbudowie Zasadniczej Szkoły Handlowej
- 2,5-letnie, na podbudowie Z. S. Spożywczej i Zasadniczej Szkoły Odzieżowej
- Średnie Studium Zawodowe Zaoczne (3-letnie, na podbudowie szkoły podstawowej) o kierunkach:
- Policealne Studium Zawodowe (2-letnie, na podbudowie liceum ogólnokształcącego) o kierunkach:
- Liceum Ekonomiczne dla Pracujących - Wieczorowe (4-letnie, na podbudowie szkoły podstawowej i 3- tnie po Zasadniczej Szkole Handlowej)
Szkoła zawsze pozostawała otwarta na potrzeby rynku pracy, na zgłaszane zapotrzebowanie instytucji i przedsiębiorstw, z którymi utrzymywała ścisły kontakt, oferując różnorodne formy kształcenia. I tak, poza wymienionymi typami szkół i kierunkami, organizowała doraźne kształcenie na poziomie szkoły średniej bądź policealnej w takich specjalnościach jak:
W r. 1987 odchodzi na wcześniejszą emeryturę dyrektor i prężny organizator pracy szkoły, mgr E. Wyroda, a schedę po nim przejmuje mgr Dobromiła Marszalec. Wicedyrektorem Centrum zostaje mgr Jadwiga Kuchajewicz, prowadząca dominujący w szkole Wydział Zaoczny. Kierownikami ds. Wydziału dla Pracujących (wieczorowego) zostają kolejno mgr Ryszard Burzyński i mgr Janusz Borowski. O rosnącym na przestrzeni lat zainteresowaniu dorosłych formami kształcenia zaocznego i wieczorowego w Centrum, jak również o jego rosnącej w mieście, regionie i poza nim randze świadczyć może liczba absolwentów. Od początku istnienia szkoły do 31 stycznia 1991 roku
Łącznie w tym okresie ukończyło szkołę - w różnych typach i specjalnościach - 12 221 absolwentów. Kilka słów należy poświęcić organizacji pracy w Centrum, której podstawową formą są zajęcia dydaktyczne. Należą do nich stosowane od początku i kontynuowane:
Pierwsze z nich mają charakter wstępnego instruktażu dotyczącego zapoznania z materiałem programowym, sposobami jego realizacji, wskazania podręczników i materiałów źródłowych, organizacji pracy domowej. Szczególnie ważne jest ich znaczenie na semestrach pierwszych, rozpoczynających naukę. Konsultacje zbiorowe to sobotnio - niedzielne 16- godzinne zajęcia, odbywane 8 razy w semestrze, łącznie w liczbie 128 godzin. Podstawą pracy słuchacza szkoły zaocznej jest samodzielna praca w domu, a zadaniem nauczyciela podczas tych konsultacji jest kierowanie procesem samokształcenia, udzielanie wskazówek, wyjaśnianie trudniejszych zagadnień. Rozpoczęcie nauki, często po wieloletniej przerwie, stanowiło dla ludzi dorosłych poważną trudność, stąd też dla ułatwienia startu początkowe konsultacje w semestrach pierwszych prowadzono systemem klasowo - lekcyjnym, a od 1978 r. wprowadzono dodatkowe zajęcia służące opanowaniu podstawowych technik samodzielnego uczenia się.
Niezależnie od wymienionych form słuchacze wydziału zaocznego zobowiązani są do pisania w każdym semestrze prac kontrolnych z realizowanych przedmiotów. Ich ocena przez nauczyciela, a zwłaszcza wnikliwa recenzja każdej z prac pozwala na sprawdzenie swojej wiedzy i umiejętności, eliminować błędy. Każdy semestr dla słuchaczy wydziału zaocznego kończy sesja egzaminacyjna z zakresu wszystkich przedmiotów. Zaliczenie jej jest warunkiem dalszej promocji. Różnorodność specjalizacji i stopień organizacyjny szkoły, która w okresie swego największego rozkwitu - w połowie lat 70-tych - liczyła jednorazowo ponad 3 tysiące uczniów i słuchaczy, wymagały zaangażowania licznej kadry nauczycielskiej. Od początku istnienia szkoły grono pedagogiczne składało się z dwóch grup nauczycieli:
Szkoła zawsze szczyciła się dobrą kadrą nauczycielską nie tylko o wysokich kwalifikacjach zawodowych i pedagogicznych, ale również o dużym stopniu zaangażowania w sprawy szkoły i nie licząc wyjątków - o doskonałej umiejętności współpracy z dorosłymi uczniami. Postawa nauczycieli, pomoc, doradztwo w często trudnych sytuacjach życiowych uczniów, pomogła wielu z nich pokonać własne słabości czy obiektywne przeszkody i przetrwać do końca niełatwy okres nauki. W roku 1991 pożegnano odchodzącą na emeryturę dyrektor Centrum mgr Dobromiłę Marszalec. Kolejnym dyrektorem, pełniącym tę funkcję do 31 sierpnia 2007 r. była mgr Jadwiga Kuchajewicz. Wicedyrektorem ds. Wydziału Zaocznego została mgr Wanda Kaute a po jej rezygnacji ze względów zdrowotnych - mgr Barbara Drzewiecka. Sprawy wydziału dla Pracujących (wieczorowego) nadal prowadził wicedyrektor mgr Janusz Borowski - do czasu przejścia na emeryturę w 2000 r. Od 1 września 2007 r. funkcję dyrektora objęła mgr Maria Czochańska, którą sprawowała do 29 lutego 2012 roku. Wicedyrektorami zostali mgr Andrzej Łata oraz mgr Joanna Busz. Od dnia 1 marca 2012 r. stanowisko pełniącego obowiązki dyrektora objął mgr Andrzej Łata, natomiast wicedyrektorem została mianowana mgr Ewa Żukowska-Ciecierska. |
Historia Szkoły Zaocznej
- Odsłon: 5652